Καλύτερα να φύγουν νύχτα

“Ντροπιασμένοι και εκτεθειμένοι, είναι έμπλεοι οργής πια «πράσινοι και βένετοι», καθώς ο ίδιος ο στρατηγός του υπουργείου Οικονομικών επιδεικτικά όχι μόνο τους αγνοεί, αλλά και τους εμπαίζει”

Καλύτερα είναι να φύγουν νύχτα. Από ανθρωπιστικής απόψεως, είναι καλύτερα να φύγουν όταν οι δρόμοι είναι ήσυχοι. Αργά την νύχτα. Πολύ αργά. Λίγο πριν το ξημέρωμα. Όταν οι δρόμοι είναι ήσυχοι. Χειρότερο κακό στον τόπο δεν μπορεί να κάνει ο πρωθυπουργός. Ας ξυπνήσει τον Κάρολο νωρίς. Έτσι κι αλλιώς οι ηλικιωμένοι ξυπνούν αχάραγο. Κι αν είναι και τον πάρει να φύγουν μαζί, αυτόν που με την υπογραφή του καταρράκωσε το Σύνταγμα, το οποίο υποτίθεται ότι πρώτος θα προστάτευε, ακόμα καλύτερα. Γιατί να περιμένει ακόμη ένα χρόνο; Κι ας μη φωνάξει τα τηλεοπτικά συνεργεία για κάλυψη. Θα τον κατανοήσουν άπαντες. Και η Ιστορία επίσης.
Καλύτερα είναι να φύγουν νύχτα. Ο κ. Σαμαράς με τον κ. Βενιζέλο. Μέσα σε τόσα δεινά που έχουν φέρει στην κοινωνία, θα της κάνουν και ένα καλό. Το καλύτερο που θα μπορούσαν να φανταστούν. Θ’ αρχίσει να ανασκουμπώνεται ο κόσμος, θα πιάσει την τσάπα ο αγρότης, το καλαπόδι ο τσαγκάρης, το πηλοφόρι ο χτίστης, το «ταυ» ο αρχιτέκτονας, θ’ ανοίξει τον υπολογιστή του ο άνθρωπος του γραφείου, τα βιβλία και τα τετράδιά του ο μαθητής και ο σπουδαστής, θα κάνει τέλος πάντων ο καθένας ο,τι ξέρει να κάνει, και θα ξανάρθει το χαμόγελο πίσω στα πρόσωπα μικρών και μεγάλων.
Καλύτερα είναι να φύγουν νύχτα, και κανείς δεν θα τους παρεξηγήσει. Γιατί το κατηγορηματικό, κάθετο και αδιαπραγμάτευτο «όχι νέα οριζόντια μέτρα» έγινε μπαλτάς δημίου που κατεβαίνει κάθετα στα κεφάλια των πολιτών με τη μορφή ενός φορολογικού πολυνομοσχεδίου που πρέπει να ψηφιστεί με τη διαδικασία του επείγοντος. Κι όσοι γλιτώσουν, να οδηγηθούν στον εξανδραποδισμό, στα σκλαβοπάζαρα των αγορών της Εσπερίας. Ούτε οι «κόκκινες γραμμές» των υποτελών γαλάζιων αρχόντων έγιναν σεβαστές από τους δανειστές, ούτε οι ικεσίες των πράσινων εταίρων τους για έλεος και φιλανθρωπία στους αναξιοπαθούντες ψηφοφόρους τους βρήκαν ώτα ακουόντων.
Καλύτερα είναι να φύγουν νύχτα, γιατί θα έχουν τη συμπόνια και των δικών τους ανθρώπων. Οι Σαμαρικοί των Καραμανλικών, οι οποίοι θεωρούν τον σημερινό ηγέτη της παράταξής τους ανίκανο να φυλάξει το σπίτι που του εμπιστεύτηκαν, και οι Βενιζελικοί των Παπανδρεϊκών και Σημιτικών, οι οποίοι αναζητούν το δρόμο της φυγής και της σωτηρίας αλλού, μακριά από την καταιγίδα που τράβηξε πάνω του ο σημερινός ηγέτης του αποδεκατισμένου πράσινου στρατοπέδου.
Ντροπιασμένοι και εκτεθειμένοι, είναι έμπλεοι οργής πια «πράσινοι και βένετοι», καθώς ο ίδιος ο στρατηγός του υπουργείου Οικονομικών επιδεικτικά όχι μόνο τους αγνοεί, αλλά και τους εμπαίζει, όταν-ποιος ξέρει από ποιο γραφείο του εξωτερικού-τους φέρνει να ψηφίσουν με τη μορφή νόμου αξιώσεις που μόνο ο Κοκκινογένης πειρατής του μεσαίωνα θα μπορούσε να φανταστεί.
Καλύτερα, λοιπόν, είναι να φύγουν νύχτα. Κι ας αφήσουν τη μέρα για όλους τους άλλους.
Του Γρηγόρη Ρουμπάνη από periodista